14 Temmuz 2010

Meğer Haziranda kokmazmış fesleğen
bunu fesleğen öldüğünde anlamalıydık.

işte böyle başladı aldanışlarım,
olacaklara henüz şaşırmadan
ve düşünmeden sen şiirimi yazışım.
yanında değilken gözlerinde duramayışım.

ve anladımki ben
yanındayken bile sadece bir yansımaymışım
gözlerinde.

ve sen
yalanım ve aldanışım kendime,
çünkü ben olabiliriz dedim kendi kendime.

üzgünüm ama ölüm yok sonunda, iyiyim
eyvallah der şarabımı kendim içerim
hem ağlamak güzeldir, utanmam
dünya dursa da yine döner elbet.

bakma bir daha eğer sorun dolunaysa
çok şey istememiştim oysa.

Neyse.. Olacak iş değildi zaten.
Sanada huzur dilerim...

2 yorum:

şah dedi ki...

herhangi bi okuyucu olarak çok beğendiğimi söylemek istedim. bu dozda bi vedayı ne zamandır arıyordum belki rastgeldiği için bu kadar benimsedim. Anıların her türlü yalanlarından, gönül aldatışlarından ne acı var sıvı halde dışarı doğru akıtılan ne ağıt ne de garez, oh mis :)

yusufcankoksal dedi ki...

tesekkurler :)